Per 1 januari 2015 is de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in werking getreden. Hiermee is naast de financiering voor de Maatschappelijk Opvang (MO), ook de financiering van Beschermd Wonen (BW) bij de (centrum)gemeenten komen te liggen. Voor de verdeling van de middelen over de gemeenten wordt een verdeelmodel opgesteld. In dit onderzoek wordt gekeken welke rol stedelijkheidsgraad hierin moet spelen en via welke wegen stedelijkheid de zorgvraag en de kosten beïnvloedt. Het onderzoek baseert zich op de literatuur en expertconsultatie. Via vier verschillende paden lijken stedelijke factoren de vraag naar BW en MO te beïnvloeden.

‘Zelfredzaam en dak- of thuisloos in de G4’, een onderzoek naar de mate van zelfredzaamheid van personen die zich in 2011 hebben gemeld met een adresprobleem en geen OGGZ hulptraject krijgen.

In de 4 grote steden (G4) worden jaarlijks gemiddeld 70 overleden personen gevonden in een woning, die tenminste twee weken onopgemerkt zijn gebleven. In Amsterdam, Rotterdam en Den Haag zijn de cijfers ongeveer gelijk. Alleen Utrecht telt er minder. Gecorrigeerd voor verschillen in leeftijd en geslacht, en beperkt tot de alleenwonenden, komt het in de drie grootste steden bijna twee keer vaker voor dan in Utrecht.